De Neue Nationalgalerie

Wat meteen opvalt aan de buitenkant is; dat er geen organische vormen verwerkt zijn in het gebouw, net zoals Gaudi dat wel deed. De vormstructuur word namelijk samengesteld door dezelfde verhoudingen. Door rechte hoeken en vlakken, worden vierkante vormen gecreëerd. De vierkante vormen staan ook wel bekend als elementaire vormen of basisvormen.

















Het gebouw kent een vormeenheid dat bestaat uit ruimtelijke vormen in combinatie met vlakke vormen. De algemene ruimte kenmerkt zich als een ruimtelijke vorm.
De betonnen pijlers in de algemene ruimte kenmerken zich als vlakke vormen.
De ruimtelijke- en de vlakke vormen zijn gelijksoortige vormen, die een duidelijke eenheid samen vormen.
Wat ook opvalt is dat het gebouw binnen een gestroomlijnde vorm heeft. Het oogt glad, vloeiend en heeft kent geen uitstekende onderdelen. Het gebouw ziet er vloeiend uit door de strakke lijnen die mooi aansluiten van tegelwerk naar raamdelen en van de raamdelen naar het plafond.
















Het museum wekt de illusie dat het dak een massieve vorm heeft, doordat het materiaal van buiten niet hol is. De illusie word versterkt, doordat het gebouw zelf transparant is en het dak een gesloten vorm heeft. Maar als je onder het dak kijkt zie je dat het dak hol is. Het is een soort vormcontrast dat zorgt voor een esthetisch mooi effect.

Het Seagram Building

Het Seagram Building is een wolkenkrabber in New York City, op 375 Park Avenue, tussen 52nd Street en 53rd Street in Midtown Manhattan. Het is ontworpen door de Duitse architect Ludwig Mies van der Rohe, die ervoor samenwerkte met de Amerikaan Philip Johnson. Het gebouw is afgewerkt in 1958. Het is 157 meter hoog en telt 38 verdiepingen.

Het Seagram Building geldt als één van de geslaagdste voorbeelden van de functionalistische esthetiek en is een meesterwerk van "corporate modernism". Het werd ontworpen als hoofdzetel voor de Canadese Seagram Company, toen de grootste producent van sterkedrank in de wereld.

Zijn bouwstijl kenmerkt zich door strakke lijnen en een consequent gebruik van staal en glas met constructief knap bedachte en mooi ogende hoekoplossingen. Hij was de geestelijke vader van de standaard-wolkenkrabber" die in feite beperkt is tot een "blok", bestaande uit een stalen raamwerk gevuld met glas. (De gevel had hier geen dragende functie meer: het gebouw werd gedragen door een "intern" geraamte). De afwezigheid van ornamenten betekende een duidelijke breuk met de traditie.

Het Duits paviljoen

De vormstructuur van de architect Mies van der Rohe is kenmerkend. Ook hier worden verhoudingen samengesteld door rechte hoeken en vlakken. Je ziet hier heel duidelijk dat de lijnvormen met verschillende diktes van een rechthoek naar vierkanten gevormd worden.

















Het gebouw gebruikt een regelmatige vormeenheid door vlakken die uiteindelijk een ruimtelijke vorm creëren. Ook hier zie je een betonnen pijler die als vlak vorm er duidelijk uitspringt. De betonnen pijlers kenmerken zich als vlakken vormen.
De betonpijler met als bekleding een bruine natuursteen creëert een licht en donker contrast. De heldere kleuren zoals hier de witte tegelvloer weerkaatst meer licht dan de donkere tegelvloer in combinatie met de betonpijler. Zo word er minder licht weerkaatst bij de zitruimten wordt een oogverblindend effect vermeden.